In dit boek beschrijft Han Meyer de bewerking van het dynamische deltalandschap van Nederland als een proces waarin drie factoren sterk met elkaar verweven zijn geraakt: de waterbouwkundige werken en expertise op dat gebied, de groei van het stedelijk patroon in West-Nederland en de ontwikkeling van Nederland als natiestaat. Met name in de 19e en 20e eeuw werden zowel grote waterbouwkundige interventies als de ruimtelijke ordening een zaak van de nationale staat. Maar in het begin van de 21e eeuw zijn de ideeen over de betekenis van de nationale staat sterk veranderd en wordt de ruimtelijke inrichting van het land niet meer als een taak van die staat gezien. Intussen dwingen klimaatverandering en een sterke concentratie van bevolking en kapitaal in het westen tot een ingrijpende update van het waterveiligheidssysteem. De vraag is of er met deze veranderende omstandigheden voldoende perspectief is voor een toekomst van de Staat van de Delta
